فرزاد فلاحیان مدیر حوزه کسب و کار: اگرچه در روزهای اخیر موضوع زلزله تهران و ابعاد فاجعه‌بارش به میان آمده و مسئولان شهرداری تهران گفته‌اند که «اگر هشدار ۲ ثانیه زودتر از موج زلزله بدهیم از صد نفر به ۷۵ نفر کشته می‌رسیم و اگر ۵ ثانیه زودتر اطلاع دهیم کشته‌ها به ۲۵ نفر از هر صد نفر می رسد.» این موضوع در بستر تحقق شهرهای هوشمند در بستر اپراتورهای اضطراری (sos)یک امر عادی است. این موضوع را می‌توان در دو یا سه بخش تقسیم بندی کرد: مساله نخست، وجود یکسری سنسورها و سامانه‌هاست که آنها جمع آوری اطلاعات در مورد زلزله یا دیگر بلایای طبیعی مانند سیل، سرما یا گرمای شدید در طول روز، ماه و سال برعهده دارند و این اطلاعات را به‌طور لحظه‌ای در اختیار یک سیستم متمرکز قرار می‌دهند. وقتی این موضوع به حد خود برسد، چند ثانیه زودتر از وقوع حادثه اطلاع رسانی عمومی صورت می‌گیرد تا مردم زیر آوار زلزله نمانند و یا سیل وسایل‌شان را نابود نکند. در کشوری مانند آمریکا که به دلیل موقعیت جغرافیای همیشه در معرض سیل و تندباد است، یا ژاپن که زلزله این کشور را همیشه تهدید میکند، آنها بر اساس اطلاعات موجود و گردآوری اطلاعات در طول روز، هفته یا ماهیانه، زمان بروز بحران را پیش بینی کرده و اطلاع رسانی در جهت پناه دادن به افراد بی‌خانه‌مان صورت می‌گیرد. مثلا وقتی هوای سرد شدید به کشور می‌رسد، مسئولان براساس پیش بینی اپراتورهای اضطراری، امکاناتی مانند لباس، غذای گرم و پتو در میان مردم توزیع می‌شود یا شرایطی را برای اسکان اضطراری مردم در نظر می‌گیرند. در حقیقت نقش عمده‌ای که اپراتورهای اضطراری برعهده دارند، اطلاع رسانی سریع قبل از حادثه است و کمک میکند تا پیش از بروز حادثه مردم اطلاعات و آمادگی لازم را برای مواجهه با حادثه و بلایای طبیعی داشته باشند. حتی در زمان بروز جنگ و حملات دشمن شهرها نیز این موضوع به مردم از طریق تلفن‌های همراهشان اطلاع‌رسانی خواهد شد تا آنها هر چه سریع‌تر به پناهگاه‌ها بروند. مساله دوم، کمک‌رسانی پس از حادثه است. با این سیستم هوشمند می‌توان مسیرهای مسدود و افراد مصدوم را شناسایی کرد، یا براساس اطلاعاتی که در اختیار مراکز اصلی خدمات‌رسانی قرار می‌گیرد، ظرفیت انواع مختلف بیمارستان‌ها مشخص شده و یک آمار دقیقی در این رابطه وجود دارد که افراد مصدوم خیلی سریع‌تر به بیمارستان‌هایی که تخت خالی دارند، رسانده شوند. این موضوع در زمان فعلی که بیماران مبتلا به کرونا، همه تخت‌های بیمارستان را اشغال کرده‌اند برای اینکه بتوان پذیرش بیماران کرونایی تسهیل یابد، کاربرد دارد. در حقیقت کار اپراتورهای اضطراری پیش بینی مسائل آینده است که بر اساس زمان وقوع بلایای طبیعی، تمهیدات موجود تسهیل پیدا میکند و جان افراد کمتری به خطر می‌افتد. آنچه که مسلم است در تهران ما نیاز جدی به چنین سامانه‌هایی داریم که در وهله اول بتواند اطلاع‌رسانی سریع انجام دهد و اگر حادثه رخ داد، مسئولان و سازمان‌های خدماتی بتواند ارتباط بین ماموران نجات، آتش نشانی‌ها، هلال احمر، بیمارستان‌ها و مراکز کمک‌رسانی را به‌طور سریع ایجاد نمایند و با یکدیگر در ارتباط باشند. در مواقع بحرانی مثل زلزله بزرگ در تهران که نیمی از شهر تخریب می‌شود و حجم مسدود شدن راه‌ها بسیار زیاد است، به اشتراک گذاشتن اطلاعاتشان و پیام sos از سوی افرادی که زیر آوار مانده‌اند، می‌تواند تلفات حادثه را بسیارکمترکند. بنابراین، تهران و دیگر شهرهای بزرگ ایران، به چنین سامانه‌ای نیاز دارد، تا حادثه پیش بینی شده و هم در زمان حادثه و هم پس از حادثه بتواند اطلاعات جامع را به‌درستی توزیع نماید. بی‌شک چنین سامانه‌ای که امری معمول در شهرهای هوشمند به‌حساب می‌آیند، میزان مرگ و میر را بسیار پایین و خسارت‌های مالی را تا حد زیادی کاهش می‌دهد.
