چندی پیش فرمانده نیروی انتظامی اعلام کرد که «هوشمند سازی پلیس یک اصل و ضرورت است، زیرا مردم در سراسر کشور با ناجا در ارتباط هستند.» در رابطه با این گفته می‌توان به چند مورد اشاره کرد که از سال‌ها پیش به‌طور ناقص و منحصربه‌فرد  در این نهاد انتظامی به اجرا درآمده است. «پلیس هوشمند» بخشی از اهداف «شهروند هوشمند» به‌حساب می‌آید و زیرساخت‌هایی که برای رسیدن به این هدف وجود دارد، ایجاد کننده پلیس هوشمند است. اینکه پلیس‌های ما به انواع تکنولوژی‌های روز دنیا دسترسی داشته باشند و به کاهش تنش فیزیکی و ازدحام مردم در مراکز مربوطه جلوگیری کنند، نیازمند تکنولوژی‌ها در مدیریت شهری است، نه اینکه فقط تکنولوژی‌های روز دنیا در اختیار این نهاد انتظامی قرار بگیرد. پلیس هوشمند، در راستای شهروند هوشمند و شهر هوشمند تحقق می‌یابد که در اهداف بالاتر دولت هوشمند باید وجود داشته باشد، بنابراین آنچه که امروزه شاهد آن در کشورمان هستیم، متاسفانه امکاناتی که در اختیار نیروی انتظامی یا ارگان‌های امنیتی و حفاظتی قرار دارد، بیشتر برای این است که آنها بتوانند نیاز‌های که در ارتباط با مردم دارند را برطرف نمایند و در واقع بسته به نیاز آن سازمان‌ها، ساماندهی می‌شود، در صورتی‌که در یک شهر هوشمند، پلیس هوشمند نیازهای ارتباط با مردم را در راستای شهر هوشمند دریافت یا ایجاد می‌کند، نه اینکه تصمیم بگیرد که مردم در حال حاضر چه نیازهایی در راستای ماموریت خود دارند و بر این اساس آن اقدام به هوشمند سازی کنند. در شهرهای پیشرفته دنیا، اتاق کنترلی وجود دارد که مرکز کنترل ترافیک و مرکز کنترل امنیتی شهر در آن رصد می‌شود و این از طریق تکنولوژی پایش، سنسور‌های محلی و دوربین‌های مدار بسته به سازمان‌ها و نهادهای مربوطه اطلاعات ارائه می‌‌شود. نیازهای مردم از این طریق و از راه دور نظارت، پایش و ارزیابی می‌شود و حتی می‌توانند در حوزه کشف جرم به نیروهای پلیس یاری دهد. همچنین به لحاظ جغرافیایی در کشوری مانند ایران که مرزهای گسترده‌ای دارد، این سیستم بسیار می‌تواند موثر باشد. طی سال‌های گذشته نیروزی انتظامی سعی کرده تجهیزات ناوبری هوشمند را برای کنترل مرزها جانمایی کند، اما این تجهیزات کاملا هوشمند نیست و تجهیزات وابسته به فرد و حضور فیزیکی یک نفر در محل است، از این رو امکان کشته شدن و صدمه به آن فرد در مواجهه با قاچاقچیان مواد مخدر و انسان وجود دارد. با توجه به آمار شهادت پرسنل نیروی انتظامی، لزوم تجهیزات کنترل کننده هوشمند وابسته به تجهیزات و رصد از راه دور، در مرزها احساس می‌شود.  علاوه بر آن باید سیستم‌ها و اتاق‌های کنترل فرامرزی یا مرزی ایجاد شود و براساس آن بتوانیم از سیستم‌های دفاعی هوشمند استفاده کنیم که متکی به فرد نباشد. به‌طور مثال در مرزهای کشور، تمرکز نیروهای مرزبانی بر رصد و درگیری با اشرار مسلح و قاچاقچیان مواد مخدر است، اما  اگر سیستم کشف و نظارت براساس کنترل از راه دور بدون نیاز انسان وجود داشته باشد، به‌همان نسبت سیستم دفاعی نیز هوشمند می‌شود  که قابلیت کنترل مرزها را دارند و سیستم هایی که به این شکل است، سیستم هایی یکپارچه‌ای هستند که به سیستم های یکپارچه شهری و دولتی متصل می‌شوند. این سیستم‌های هوشمند نیاز به سرباز یا نیروی فیزیکی ندارد و با ربات‌های هوشمند، هر فرد مهاجم را از راه دور مورد هدف قرار می‌‌دهند. لازمه توسعه این سیستم‌ها، زیرساخت‌های «دیتابیس هوشمند» در حوزه مرزی کشور است که تاکنون این اصل به فراموشی سپرده شده و سالانه ده‌ها نفر از نیروهای مرزبانی و انتظامی به شهادت می‌رسند.