سال‌هاست که یکی از مطالبات اصلی سالمندان در کلانشهرهایی نظیر تهران، هوشمند سازی خدمات آنها برای مراجعه کمتر و رفت و آمد در شهر در شرایط پاندومی کووید19 است. برکسی پوشیده نیست خدماتی که باید با افزایش سن و ناتوانی جسمی سالمندان در جهت مراجعه روزانه به مراکز دولتی و اداری، به‌خصوص تامین نیازهای اولیه مانند غذا، دارو و درمان، خدمات پرستار در نظر گرفته شود، نیازمند هوشمند‌سازی کلانشهرهای کشور است. در ابتدا باید بررسی شود که ما چه نوع خدماتی را باید به یک فرد سالمند داشته باشیم و براساس آن، خدمات از طریق پلتفرم‌ها، به‌راحتی در دسترس آنها قرار بگیرد. باید با یک هوشمندی خاص و با توجه به سن و سال جمعیت ناحیه، منطقه، شهر و استان، افراد سالمند تحت پوشش این خدمات قرار بگیرند و با توجه به امکانات موجود این خدمات به سالمندان ارائه شود. ما در کشوری قرار داریم که تعداد افراد میانسال و سالمند آن هر روز افزایش پیدا می‌کند از نظر پیک جمعیتی بر تعدادشان افزوده می‌شود، پس رفع نیازهای اولیه این جمعیت بالا، نیازمند شناخت خدمات مورد نیازشان بر اساس هوشمند سازی شهرهاست. به عنوان مثال و بر اساس آمار، استان گیلان پیرترین استان کشور است و بیش از 13 درصد از جمعیت این استان را سالمندان تشکیل می‌دهند، اما تاکنون چه نوع خدمات هوشمندی برای این افراد در نظر گرفته شده است؟‌ دولت باید هرچه سریع‌تر تمهیدات لازم را برای این موضوع

بیندیشد و سعی کند در هوشمندسازی خدمات آنها و در راستای شهرهای هوشمند قدم بردارد و یک سری امکانات خاص و در جهت رفع نیازهای اولیه برای این افراد قائل شود. مثلا بارها در این رسانه درباره حمل و نقل هوشمند مقالتی را نوشته‌ام و تاکید داشته‌ام که باید سیستم‌های حمل و نقل هوشمند شود و وقتی این اتفاق رخ می‌دهد امکانات خاصی برای آنها در سیستم حمل و نقل پیاده می‌شود تا سالمندان بتوانند به‌راحتی در سطح شهر جابه‌جا شوند. یا در سطح پزشکی، پرستاری و انرژی به این افراد امکانات خاصی ارائه و دسترسی آنها آسان‌تر شود. ما شاهد هستیم که به مرور زمان، مراکز سالمندی در حال کمرنگ‌تر شدن است و افراد سالمند باید سعی کنند در خانه‌های خود خدماتشان را دریافت کنند و نیازی نباشد این خدمات در خانه‌های سالمندان دریافت کنند. فقط کافی است با یک برنامه‌ریزی صحیح و درست، خدمات توانمند سازی، پرستاری و

خدمات پیشخوان آنها به راحتی در نظر گرفته شود. بنابراین با این دیدگاه می‌توان در شهرها و در راستای سیاست‌های هوشمندسازی شهرهای کشور، بخش نیازهای سالمندان که بیش از همه اقشار به آنها احتیاج دارند، در نظر گرفته شود و به‌جای صرف هزینه‌هایی که برای برپایی خانه سالمندان یا احداث مراکز خدماتی سالمندی، بیایم شرایط را به‌گونه‌ای رقم بزنیم که خدمات‌شان را در منزل به آنها ارائه دهیم و امکان ارتباطی آنها را با دنیای بیرون به‌صورت هوشمند و تسهیل‌گری ایجاد نماییم. این امر باید ابتدا در پایتخت به‌صورت پایلوت انجام و سپس با رفع نواقص آن در کلانشهرهای دیگر که جمعیت سالمند بالایی دارند، اجرایی شود و به‌عنوان یک قسمت از هدف بزرگ هوشمندسازی شهرهای کشور، بدان توجه گردد. در حوزه سالمندانی که از سواد کافی برخوردار نیستند یا بی‌سواد هستند باید خدمات نوعی طراحی شود که به‌صورت تصویری برای روی تلفن همراه و دیگر امکانات ارتباطی بتوانند ارتباط لازم را برقرار نمایند و با کمترین سواد ممکن و خیلی عادی از این خدمات بهره بگیرند. افراد ناتوان جسمی نیز شامل این موضوع می‌شوند که هم‌اکنون در کشورهای اروپایی تمهیدات خاصی برای آنها در نظر گرفته شده و به‌راحتی از خدمات روزانه‌شان بهره می‌گیرند.